Zondag 4 maart stond de openingsrit van 2018 op het programma.
Deze zondagmorgen werd er voorafgaand aan het vertrek al druk geappt op wielerklets, wie gaat er mee en wie blijft thuis ? Suikerbuikje ging spinnen en de Spanjer appte dat hij zich had verslapen.
Enkele toch fanatieke leden waren helaas geveld door griep of blessure, en Harold wilde zijn gloed nieuwe fiets niet aan de pekel blootstellen.
De start was koud maar de weg was droog, en later in de morgen zou de temperatuur alleen maar gaan toenemen.
Nadat we zo rond de 45 kilometer hadden gefietst streken we neer in Grave bij café de Gouden Leeuw, waar we traditioneel getrouw ons verwende met koffie en gebak.
Nadat ieder zich een beetje had opgewarmd vertrokken we weer richting huis het zonnetje scheen inmiddels volop.
We reden via de Gelderse kant terug naar Megen, toen we vlak voor de Ravensteinse brug de kreet hoorde, lek lek!, de wolf reed lek en na inspectie van de buiten band was iedereen het er wel over eens dat dit een poreuze oude band was, Eric had zijn materiaal niet op orde en dat voor een oud voorzitter.
Want wat gebeurde ? na afdaling van de brug reed hij weer lek, gelukkig had Roy een luchtpatroon bij zodat Luft Johansa niet weer hoefde te pompen.
Hierna zijn we met een steeds oplopende snelheid (door Tele Willy ingezet) over de dijk naar Megen terug gefietst.
Na 65 kilometer waren we moe en voldaan weer thuis, de openingsrit was een feit.
En zo zullen er ongetwijfeld leden zijn die deze zondag verder ook hebben gebruikt om alle gebeurtenissen de revue te laten passeren, want dit weekend was anders dan anders.
Jack the Postman